Blikopzeewolde.nl- Mariette Oosterhoff woont met haar man in Voorthuizen en maakt zich op om te verhuizen naar Zeewolde. waarom kiest ze voor ons mooie dorp? En hoe burgert een nieuweling hier in? In een aantal columns beschrijft ze haar avonturen.
Als kind hoorde ik mijn vader vaak zeggen: “we gaan door de polder”. In mijn ogen was de polder een stuk land met een snelweg er door heen, waar met je met hoge snelheid vanuit Groningen naar Amsterdam reed. Zoals ikzelf als kind dit beeld had van Flevoland heeft iedereen een beeld van Zeewolde. Dit merk ik als ik aan een willekeurig persoon vertel dat we naar Zeewolde gaan verhuizen.
Mijn kapster was zeer positief. Ze zegt: “Ja, ze hebben daar hele leuke winkels”. “Waar ga je heen verhuizen?” vraagt de jonge vrouw op de fitness. Ik kijk haar aan en antwoord Zeewolde benieuwd naar haar reactie “Zeewolde?”, antwoordt ze: “daar wonen geen leuke mensen”. Perplext kijk ik haar aan. “Waarom vind je dat?” vraag ik haar. Een echt duidelijk antwoord krijg ik niet. Ook het gezicht van een ander vrouwtje betrekt, als ik haar vertel dat we naar Zeewolde verhuizen. ‘De mensen daar zijn overdag allemaal weg, naar het werk. Heel ongezellig’. Ik vraag nog even door en dan blijkt dat haar man een traumatische werkervaring heeft gehad in Zeewolde, maar dat is zeker 15 jaar geleden. Het valt me ook op dat veel mensen denken dat Zeewolde ontzettend ver is. “Blijf je dan in Barneveld werken?” wordt vaak gevraagd. Terwijl Nijkerk als dichtbij wordt ervaren blijkt Zeewolde een brug te ver te zijn voor veluwenaren.
De documentaire ‘Eens ging de zee hier tekeer’ was voor ons echt een eye-opener. Wow, wat een visie had toenmalig minister Lely en hoe zou het nu gaan met de tweede generatie ‘superboeren’? Het idee dat velen naar de polder trokken als pioniers trekt ons aan.
Door het kijken naar de documentaire begrijp ik misschien beter de soms wat stugge, negatieve houding van sommige mensen over Zeewolde (maar ook Almere en Lelystad) Misschien kunnen ze dit gevoel niet precies onder woorden brengen, maar zou het iets te maken hebben met het verdriet van de vissers in de Zuiderzeedorpen? Hoe zij hun bron van inkomsten verloren omdat het water veranderde van zout naar zoet? Minister Lely die besloot Nederland te redden van overstromingen en watersnood door de aanleg van de Afsluitdijk, zorgde er ook voor dat vissers gedwongen een ander beroep moesten zoeken.
Hoe dan ook: sinds 1 september horen wij bij deze pioniers, wonend op de voormalige bodem van de Zuiderzee. We voegen ons bij de mensen die hier naar toe trokken vanuit heel Nederland. We staan inmiddels ingeschreven en zullen ons best doen het percentage aardige mensen te verhogen😊.
