Column Mariette: Zeewolde te kano  

Blikopzeewolde.nl- Mariette Oosterhoff woonde tot voor kort met haar man in Voorthuizen en verhuisde naar Zeewolde. Waarom koos ze voor ons mooie dorp? En hoe burgert een nieuweling hier in? In een aantal columns beschrijft ze haar avonturen. Vandaag: ‘Zeewolde te kano’. De schemer valt in na weer een mooie herfstdag. Ik ben positief getest op corona en heb thuis gewerkt, maar moet er nu echt even uit.  In de verte schijnt het laatste zonlicht op ‘De Zegge’ en de bomen op het eiland kleuren geel, goud met een zweempje rood.  Ik kano er naartoe. Een reiger klapt zijn vleugels uit en vliegt weg. Dan draai ik me om en geniet van het roze palet dat zich schildert boven Zeewolde. In de verte de ark, een herinnering aan een eeuwenoud verhaal. Zeewolde ligt als een plaatje voor mij. Ik ben verbaasd over mezelf dat ik dit nu zo mooi vind. De Zeewolder kerktoren torent boven het dorp uit als een vuurtoren op zee.

De toren met daarop het kruis in een bootje doet het me denken aan het Bijbelverhaal van Jezus die de storm stilt. Toepasselijk, als je bedenkt hoe het kan spoken op het Wolderwijd. Ik peddel terug de haven in, hou rechts aan naar de Pluuthaven en passeer een visser die zijn tuig aan het opruimen is. In de huizen gaan de lampen aan. Ik gluur naar binnen en zie hoe een vrouw lekker in haar stoel gaat zitten voor de televisie.  Ik stuur links de gracht in richting de aanloophaven. Mijn gedachten gaan naar de architect die dit ooit zo heeft ontworpen, zo laag varen langs straten van haven naar haven. Ik kano recht op de muziekkoepel af. In de aanloophaven ligt een luxe jacht aangemeerd. De mensen binnen lijken heel gewoon, misschien hebben ze wel een miljoen gewonnen bij de postcode loterij.  Mevrouw wast af en meneer en zoon kijken TV. Ik ga linksaf de gracht door. Een auto rijdt over het bruggetje, vast een late thuiskomer. Dan vaar ik in de haven, mijn (B)onshaven. Zeewolde wat ben je mooi. Ook per kano, en zelfs in het donker.

En dan heb ik nog niet eens verteld over mijn kanotocht langs het Knarland, waar ik tot mijn schrik oog in oog kwam te staan met een Schotse hooglander! Ons boek Avonturen in Zeewolde hebben we nog lang niet uit!