Column Mariette: ‘Zijn we geland?’

Blikopzeewolde.nl- Mariette Oosterhoff woonde tot voor kort met haar man in Voorthuizen en verhuisde naar Zeewolde. Waarom koos ze voor ons mooie dorp? En hoe burgert een nieuweling hier in? In een aantal columns beschrijft ze haar avonturen. ‘Als je verhuisd bent, dan moet je jezelf weer helemaal gaan uitvinden’, zei een kennis tegen mij toen ik ze hoorde over onze verhuizing. Zelf is ze een jaar geleden verhuisd en heeft dus wel recht van spreken vind ik. De laatste tijd denk ik veel na over haar woorden. ‘Je rol en je identiteit verandert. Zelfs hoe je je verhoudt tot elkaar’ vervolgde ze.

We wonen nu bijna drie maanden in Zeewolde. Zaten we in het begin nog in de wittebroodsweken, dat verandert nu wel. Tijdens een lange vakantie gaan je gedachten vaak ook niet terug naar huis, maar ben je helemaal in het hier en nu. Nu als ik naar buiten kijk, denk ik wel eens aan ons oude huis en tuin. Soms voelt het alsof we met de verhuizing ook onze herinneringen -gemaakt in dat oude huis – aan het verliezen zijn. Een nieuw huis in een andere woonplaats is letterlijke een leeg blad waar herinneringen nog opgeschreven moeten worden. En dat kost energie, soms onbewust. Maar die waardevolle herinneringen van 23 jaar wonen in Voorthuizen wil ik niet verliezen en daarom merk ik dat ik nu soms ineens kan verlangen naar een gewone dag in mijn oude dorp. De plek waar ik met de kleine naar het consultatiebureau ging, de basisschool waar ik dagelijks mijn kinderen ophaalde, de mooie wandelingen die ik daar maakte. De avonden met vriendinnen.

En misschien is het ook goed zo. Want het zou niet goed zijn als ik dat gedeelte uit mijn leven zomaar ‘erase’, zeg maar op de delete knop druk.  Dus binnenkort ga ik maar weer eens die kant op. Omdat het kan. Ik ben niet op een nieuwe planeet geland en kan altijd nog even weer terug.

En hoe is het nu in Zeewolde? Vanmorgen op de sportschool legde een vrouw mij de route uit naar Sportcentrum Zeewolde.  Ze zei: ‘bij de dildo-rotonde linksaf’. Ik schoot in de lach. ‘Waaaat?! Noem je dat zo? Maar ik begrijp wat je bedoelt’. Waarop zij vervolgens antwoordde: ‘Als je dat begrijpt ben je een echte Zeewoldenaar aan het worden’.

Zijn we geland? We zijn naar de film geweest in Lelystad. We snappen hoe de wegen in elkaar zitten. Ik neem nu de N305 naar Schiphol. Ik leer de vele bossen in de omgeving te onderscheiden. Heb zelfs laatst een wandeling van 8 km. gemaakt vanaf huis met mijn dochter, een rondje wel te verstaan! Dingen vallen op hun plek. Over een week hebben we een kennismakingsgesprek met de huisarts. We hebben een kerk gevonden, alwaar ik zowaar al een paar mensen ken. Over een week komt onze eerste Zeewoldse visite. Onze caravan mogen we stallen bij een superboer.  Ja, we landen geleidelijk en zeker op vrije dagen, wanneer ik niet aan werk ben, voel ik me (zelfs in November) thuis in het mooie Zeewolde.